माझ्याविना दिस तुझे
सरताना आणि सांग
सलतील ना !
गुलाबाची फुलं दोन
रोज राती डोळ्यावर
मुसूमुसू पाणी सांग
भरतील ना !
पावसाच्या धारा-धारा मोजताना दिस सारा
रीते रीते मन तुझे उरे
ओठभर हसे-हसे उरातून वेडेपिसे
खोलखोल कोण आत झुरे
आता जरा आळीमिळी
तुझी माझी व्यथा निळी
सोसताना सुखाउन हसशील ना || १ ||
कोण तुझ्या सौदातुन उभे असे सामसूम
चिड़ी चुप सुनसान दिवा
आता सांज ढलेलच आणि पुन्हा छलेलच
नभातुन गोरा चांदवा
चाँदन्याचे कोटीकण
आठवांचे ओले सण
रोज रोज निजभर भरतील ना || २ ||
इथे दूर देशी माझ्या सुन्या खिडकीच्या पाशी
झडे सर काचभर तडा
तूच तूच तुझ्या तुझ्या तुझी तुझी तुझे तुझे
सारा सारा तुझा तुझा सडा
पड़े माझ्या वाटेतून
आणि मग काट्यातुन
जातानाही पाय भर मखमल ना || 3 ||
आता नाही बोलायाचे जरा जरा जगायाचे
मालोनिया अबोलीची फुले
देहभर हलु देत विजेवर झुलू देत
तुझ्या माझ्या विरहाचे झूले
जरा घन झुरू देना
वारा गुदमरु देना
तेंव्हा नभ धरा सारी भिजवील ना || ४ ||
- कवी संदीप खरे
No comments:
Post a Comment